Sách nói: Ποίος ήτον ο φονεύς του αδελφού μου

Σε αυτό το αυτοβιογραφικό αριστούργημα του Βιζυηνού εμπλέκονται η τραγωδία, η ηθογραφία, ο λυρισμός, ο σπαραγμός και το ανατολίτικο κέφι για να μας παρασύρουν στη θέαση τόπων, καιρών, ψυχών και προσώπων.
Η μητέρα του αφηγητή ψάχνει εναγωνίως να βρει τον φονιά του γιου της και συγχρόνως γίνεται προστάτιδα του Κιαμήλ, του αγαθού, τρελού αλλά πράου, βασανισμένου Τούρκου, που άθελά του έγινε ο φονιάς του γιου της. Όταν ο αφηγητής βρίσκει την αλήθεια, αποφασίζει να την κρατήσει για τον εαυτό του. (Summary by Penelope)